diastimata

Τι θα γίνει σήμερα, Τετάρτη 29 Απριλίου 2009, στη Θεσσαλονίκη: Κλειστή θα παραμείνει η Νομαρχία Θεσσαλονίκης καθώς συμμετέχει στην κινητοποίηση της Ένωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ). Στις 9:30 π μ , επίσημη έναρξη του 1ου Μαθητικού Συνεδρίου Πληροφορικής Θεσσαλονίκης που θα πραγματοποιηθεί ως την Πέμπτη 30 Απριλίου 2009 στο Συνεδριακό Κέντρο «Ν. Οικονόμου» του Κέντρου Διάδοσης Επιστημών και Μουσείου Τεχνολογίας. Κατά την έναρξη θα απευθύνει χαιρετισμό ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, Γ. Καρατάσιος. Στις 11 πμ , περιφερειακή σύσκεψη με θέμα «Σχεδιασμός και Δράσεις Πολιτικής Προστασίας για την Αντιμετώπιση Δασικών Πυρκαγιών» θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα συσκέψεων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, υπό την προεδρία του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας, καθ. Γιώργου Τσιότρα. Έχουν κληθεί να συμμετάσχουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς πυροπροστασίας της Κεντρικής Μακεδονίας. Στη 1:30 μμ , με 65 θέματα στην ημερήσια διάταξη θα συνεδριάσει το Δημοτικ

Διάβαζα, ξαναδιάβαζα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Εκτός από ένα τροχαίο στη Χαλκιδική, με έναν νεκρό και μία τραυματία, στη Βόρειο Ελλάδα δε θρηνούσαμε, απόγευμα της Δευτέρας του Πάσχα 20 Απριλίου 2009, άλλο θύμα σε τροχαίο δυστύχημα. Έκανα το σταυρό μου, μια παράκληση στο Βούδα και μια μετάνοια στον Αλλάχ κι άρχισα να αναλογίζομαι πώς έγινε αυτό το καλό. Μάθαμε, αιφνιδίως, να οδηγούμε σωστά; Προσωπικά δεν πιστεύω ότι, μέσα σε ελάχιστες ημέρες αποφασίσαμε να οδηγούμε με σύνεση. Τυχαίο θα είναι το γεγονός, το δίχως άλλο. Και το λέω με σιγουριά αυτό, καθώς, βράδυ της Κυριακής του Πάσχα, βρέθηκα στην παλιά εθνική οδό Έδεσσας - Θεσσαλονίκης και με προσπέρασαν οι ίδιοι κάγκουρες: Γυαλισμένα αυτοκίνητα, subwoofer στο φουλ, φιμέ τζάμια, ζάντες αλουμινίου, θύελλα πολυουρεθάνης σε μπροστά και πίσω καπώ και οδήγηση που θυμίζει ταξιτζή στο Μεξικό, ή τον Ορέστη Μακρή την ώρα που οδηγούσε το αμαξάκι, σκνίπα από το κρασί. Δυστυχώς, μυαλό δε βάλαμε. Οι ίδιοι είμαστε και το αποδείξαμε και την ώρα τη

Βροντοχτυπούσαν τα πούλια και φώναζαν. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ήταν ευχαριστημένοι με τις ζαριές τους. Αν τους άκουγε κάποιος και δεν έβλεπε τι έπαιζαν, θα πίστευε ότι είναι δυο χαμένοι, δυο απόκληροι της ζωής, που δεν έχουν δει καλό στα 80χρονα του βίου τους. Τους άκουγε κι ο μπαρμπα-Θανάσης και ρουφούσε το τσιγαράκι του. Τους πλησίασε ο Ιορδάνης: "Τι θα γίνει, κύριοι; Μεγάλη Πέμπτη σήμερα. Θα βγάλουν το Χριστό σε λίγο, θα τον σταυρώσουν κι εσείς, ακόμη θα παίζετε..." "Και τι σε κόφτει εσένανε; Δε φέρνεις κανένα ούζο, με μεζέ; Τίποτα νηστίσιμο... Ελίτσες, ταραμά, τέτοια πράγματα"... Δεν το άντεξε ο Θανάσης. Έσβησε το τσιγάρο του, έψαξε στη μέσα τσέπη του σακακιού το πακέτο, για ν΄ ανάψει άλλο ένα -ποτέ, όμως, με την κάφτρα του προηγούμενου, αλλά μόνον με τον αναφτήρα του (αναφτήρα τον έλεγε, με φι) κι αργά-αργά, γύρισε στους ταβλαδόρους. "Ρε σεις... Ακόμα κι οι Ρωμαίοι που παίξανε στα ζάρια το χιτώνα του, το μετανοιώσανε μετά... Τι ψυχή θα παραδώσετε"; Μ