diastimata

Περίληψη προηγουμένων: Ο Γιώργος κι ο Θάνος, βαποράκι και ντίλερ ναρκωτικών, τσιμεντάρουν μια κοπέλα που σκότωσε ο πρώτος, οδηγώντας το αυτοκίνητό του φορτωμένο κόκα. Η νεκρή είναι κόρη του βουλευτή Παπαθεοδώρου. Την υπόθεση αναλαμβάνει προσωπικά ο διευθυντής Ασφαλείας, Μίλτος Παντάκης, που πηγαίνει στον τόπο του εγκλήματος. Η ακτή… Τίποτα δε θύμιζε το έρημο σημείο που είχαν διαλέξει, Γιώργος και Θάνος, για να ξεφορτωθούν το πτώμα. Εκεί που υπήρχε φως μόνον από το φεγγάρι, τώρα, αν και θα ξημέρωνε σε λίγο, η περιοχή λουζόταν στο φως. Ισχυροί προβολείς αλογόνου, τοποθετημένοι πάνω σε τρίποδες, άλλαζαν το τοπίο. Η ακτή θύμιζε περισσότερο πλατό φωτογράφησης, παρά παραλία. Ήταν όλα εκεί: Οι προβολείς, οι ανακλαστήρες, οι φωτογράφοι (της σήμανσης), οι φωτογραφικές μηχανές. Ένας κόσμος ολόκληρος κινούνταν γύρω από το μοντέλο. Ήταν μια σουρεαλιστική φωτογράφηση μόδας. Γιατί, το μοντέλο, ήταν ξαπλωμένο στην άμμο, εκεί που έπεφταν, μαζικά, οι δέσμες των προβολέων. Εκεί όπου συναντιότ

Περίληψη προηγουμένων: Ο Γιώργος, βαποράκι ναρκωτικών, οδηγώντας το αυτοκίνητό του, φορτωμένο κόκα, παρασύρει και σκοτώνει μια κοπέλα. Με τη βοήθεια του Θάνου, του ανθρώπου που τον προμηθεύει ναρκωτικά, την τσιμεντώνουν και την πετούν στη θάλασσα, για να αποφύγουν το μπλέξιμο. Δυνατή R and B. Αυτό ήταν ό,τι ζητούσε, αυτήν τη στιγμή, ο Γιώργος. Τσίτα τα γκάζια στα ηχεία, μερικές τρέντι γκόμενες γύρω του, να κουνιούνται κι εκείνος, με τέτοιο δόλωμα, να περάσει μερικά φιξάκια στους μαλάκες. Μόνο που θα έπρεπε να περιμένει, να την κάνει ο Θάνος. Ο Θάνος… Άνετος στο σκούρο γκρίζο κοστούμι, με το –ίδιου χρώματος- πουκάμισο, τη γραβάτα, το ρόλεξ… Ατσαλάκωτος λες και δεν κουβαλούσε, πριν από λίγο, ένα πτώμα. Λες και δεν τσαλαβουτούσε στα νερά. Όμως, όπως ο ίδιος είχε, πάντα, έξτρα κόκα στο πορτ μπαγκάζ, έτσι ο Θάνος είχε, πάντα, έξτρα κοστούμι στο δικό του αυτοκίνητο. «Για κάθε περίπτωση», έλεγε… «Θα με χορέψεις»; Την Τίνα δεν την έβλεπε πρώτη φορά. Κωνσταντίνα την έλεγαν, αλλά το είχε αλλάξει

Καλώς τα παιδιά! Καλώς ήρθατε στο φτωχικό μου! Για περάστε... Περάστε... Παρακαλώ, ο πρώτος, να σπάσει το ρόδι στο κατώφλι. Όλοι χωράτε. Όλοι οι καλοί χωράτε. Αλλά και για τους κακούς θα δώσουμε μια θέση στον καναπέ, μέρες που είναι. Ακόμη και σ αυτούς που δεν έχουν ιδέα τι είναι τα blog, τι σημαίνει ελευθερία του λόγου, ή που δεν τους συμφέρει η ελευθερία αυτή, αλλά την μετρούν και την κόβουν κατά το δοκούν. Σα μια κάλτσα. Αλλά ας αφήσουμε τις γκρίνες. Κι ας κόψουμε, πρώτα από όλα, τη βασιλόπιτά μας. Ανοίχτε τις σαμπάνιες, τσουγκρίστε τα ποτήρια, ευχηθείτε, γιατί ήρθε ο νέος χρόνος. Μικρούλης είναι ακόμη, με ματάκια σχιστά, κινέζικα, γιατί μέσα στο 2008 όλο για την Κίνα θα μιλάμε, τόσο λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, όσο και λόγω της μεγάλης ανάπτυξης σ αυτήν τη χώρα, που, ώρα είναι πλέον, να αρχίσει να κοιτάζει λίγο και το θέμα της μόλυνσης. Γιατί καλό είναι το ανάθεμα που ρίχνουμε στον Μπους και τους οπαδούς του (τους Μπούστηδες αυτού του κόσμου, του δυτικού), αλλά να μην ξεχνάμε ότι οι περ